VAJİNİSMUS VE ÇOCUKLUK DEVRİ

Vajinismusun dinamik temelinde ödipal çatışma yatmaktayken, yeniden bu bağlamda obje bağları açısından da anne, baba ve kız bağlantılarının değerlendirilmesinde yarar vardır.

Ödipal periyoda geçiş yani 4-6 yaş ortasında baba kız çocuğunun psikoseksüel gelişim süreci için çok kıymetli bir faktördür. Bu devirde baba kız çocuğunun anne ile olan çatışmalarında annenin gücünü denetim edebilecek tek varlıktır. Anne tarafından yutulmasını önleyecek yegane güçtür. Anne kız çocuğunu adeta kendisinin bir uzantısı olarak görür ve onun her davranışını denetim etmeye çalışır. Babanın sayesinde annenin bu güçlü bağından kız çocuk kurtulabilecektir. Şayet baba bu süreci hoş yönetebilirse kız çocuğunun kişiselleşmesini ve kadınlık alanına girmesini destekleyecektir. Baba bu süreçte kararlı, muteber ve kendini ortaya koyup kızına dayanak olabilmelidir. Gel gör ki annelerin babalara bu mevzuda fırsat vermediği bir gerçek vardır. Anneler buna imkan tanımaz, babayı içeri alma konusunda isteksizdir ve fazla kuşatıcıdırlar. Bu kuşatıcı çemberi kırmak için babaların güçlü ve kararlı olması gerekmektedir. Bu kızların babaları çok derecede otoriter şiddete meyilli olabilir. Şefkatsiz, inanç vermeyen, tekin olmayan insanlardır. Agresifdirler, baskıcı ve etrafındaki insanları görmeyen bir yapıları olabilir. Annenin sevgi objesi olamadığı üzere kız için de muteber bir obje değildir. Vajinusmus babaları kızlarının alaka dünyasınını annelerine terk etmiştir. Bu babalar kızın hayatında fizikî olarak var olan lakin hiçbir halde fonksiyonel olmayan babalardır.Eğer ortamda da var olurlarsa da güvenilmeyen yabancı bir obje olarak algılanırlar.

sebahat

Bu periyotta kız çocuğu, erkek çocuğuna nazaran daha büyük bir yükün altına girer. Erkek çocuk daha evvelden bağlı olduğu birincil obje annesi ile yoluna devam etmektedir. Meğer kız çocuğu biricik annesinden ayrılıp bu evrede babayı keşfe başlar. İşte bu periyot kız çocuğunun anne ile rekabete başladığı periyottur. Anneler kızlarının kendilerine daha çok benzediğini ve kendilerinin uzantısı olduğunu düşünür. O yüzden kız çocuğunun anne den ayrımlaşma ve bireyleşme süreci daha güç olmaktadır. Bu devirde kız çocuk anne ile özdeşerek bayan olmaya çalışırken, öte taraftan da ondan ayrımlaşmaya çalışır. Anne kız ikili bağı babanın devreye girmesi ile genişlemektedir. Böylelikle kurulan üçlü bağlantılar çocuğun aileyi bir küçük topluluk üzere algılamasını ve toplumsallaşmasını sağlar. Şayet bu bağ sıkıntılı olursa ve baba ile kız ortasında inanç üzerine kurulan bir ilgi olmaz ise kız çocuğu edipal periyotta meseleler yaşar.

Anne çocuğuyla bağlantıları sırasında hem babanın varlığını hem de karşı cinsden bir erkeğin oluşunu kızına gösterir. Anne bunu eşine karşı olan kadınsı isteğini baştan itibaren ortaya koyarak sağlamaktadır. Kız çocuk annesi ile sağlıklı bir özdeşim süreci kurarak döngüyü olumlu bir biçimde tamamlar. Kız çocuk fakat, annenin kendisine olan isteği ile özdeşleşerek, anneliği ve annesinin eşine olan isteği ile özdeşleşerek te kadınlığı içselleştirerek ilerde hem anne, hem de kadınlığı birleştirebilecektir. İşte vajinismuslu bayanlar bu dengeyi çok kuramazlar daha çok anneden kadınlığa dönüşemeyen bu süreci sağlıklı atlatamayanların bir sorunu olarak görmekteyiz.

Sonuç olarak ödipal devirde yaşanan patoloji ile babanın üçüncü bir obje olarak içeri alınmaması ve babayla inançlı bağın kurulamaması, anne ile ayrımlaşma ve bireyleşme sürecini sağlıklı bir tabanda tamamlanamaması ve bekaretin kaybı ile bedensel bütünlüğünün zedelenip tam ve bütün olmanın yok olması vajinismusun dinamik nedenleri ortasında sayılabilir. İşte bu türlü bir süreçte vücut bütünlüğünün bozulmasına yönelik tehdit algısı penise karşı bir penetrasyon tehlikeli fikrine dönüşebilir. Bayan bu harekete karşı tek savunması ve son korunması dış dünyaya vücudunu kapatmaktır. Zihnini ve vücudunu eşine karşı korumak için kapatacaktır.